İnandığım, savunduğum ve öğrendiğim onca şeyden mahrum kalmış...
Elimize geçen her şeyi soldurma meraklısı biz...
Masumiyet kelimesini lugatımızdan silme çabasındayız...
Çok yaşadım haksızlığı, üzüntüyü öfkeyi ve acıyı... ama...
Hiç böyle olmamıştık hiç onursuzça bıçak savurmuyorduk heryere...
Hiç kendimizi böyle güvensiz ve çağresiz hissetmiyorduk...
Hiç bu kadar bencil olmamıştı İnsanlık...
Her zaman alışıktık biz hayal kırıklıklarına... Kalp sızılarına... Gözyaşlarına...
Alaycı bir gülümseme yüzümde ben ekmek parasından olanın ardından şeytanca kahkaha atanı gördüm deyip en kötüsü budur zannederken...
Bir baktım... Tecavüzcü... Katil olmuşuz...
Ardında elinde evladının resmi "bu ülke için belki ölümü bir değişim olur " diyen bir baba...
Yazık... Dibine vurduk Dünyanın en dibine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder