İş çıkışı...
...spordayim... yorgun olsam da... kiloları mın farkındayım...
mecburum...
Yok yok...
kompleksli değilim...
Her halimle sevmeyi öğrendim kendimi...
mecburdum...
Çocukken ne çok dalga konusu olurdu kilolarım...
Küçük çocuklar ne kadar acımasız olabiliyor....
Babam öğretti üstesinden gelmeyi...
Daha Küçükken kırılmış küçük kalbimi avuturdu...
"Unutma Kızım bazı ülkelerde Kilolar Zenginliği Ifade eder "
Dayım ise " Ye kuzum can boğazdan gelir"
Babaannem de "Büyüyünce hepsini atarsın merak etme derdi"
Olmadı be...
Bak Koşu bandında hala çaba sarf ediyorum...
...neyse...
Kavga dövüş Öğrettim insanlara bana saygı göstermeleri gerektiğini...
En önemlisi Kendimi Sevmeyi öğrendim...
...zor oldu...
Ama sevmeyide ,sevdirmeyi de öğrendim....
Çocukluğuma dönelim...
En sevdiğim...
Annem akşamları bana masallar okurdu uyumam için....
(Ruj ve Parfüm kokusu karışımı şahane birşey kokardı annem... Beynime kazıdım o güzel kokuyu)
O okurdu ben anne kokusunu içime içime çeker hayal eder uykuya dalardım...
Rüyalar aleminde prenses olur...
sihirli ormanlara girer...
konuşan hayvanlarla tanışır... eğlenceli şeyler yaşardım...
Gün içersinde elime herhangi bir katalog alır...
dokunduğum herşeyi satın alırmış gibi yapar Evimi döşerdim... ve yapmacıktan oyunlar oynardım...
Durdum....
...etrafıma baktım...
....Bugün....
Herşey o kadar gerçekken...
...yapmacık oluvermiş her şey...
ÜZÜLDÜM...
KIRILDIM...
ÇOKTA YIPRANDIM...
Sarmaya çalıştım yaralarımı...
Geçiyor zaman...
Ben büyüyorum...
Geçer dedikleri acılar geçmiyor... birinin ardından ,başka biri ekleniyor...
Bir baktım tek mazide kalan çocukluğum "tertemiz bir sayfa"...
Rahmetli Dedem düşer aklıma...
Seni ne çok severdim...
Koca göbeklim... Noel DEDEM...
Çocukken sanki sen bana istesem gökyüzündeki yıldızları önüme dize bilirmişsin gibi gelirdi...
Şeker çikolata mı... Tzzz... benim DEDEM varya istesem Marketin tümünü satın alır bana...
Hala daha anlatır Babaannem...
Eskiden sahile inerdik dedem ile ,ben bisikletim in arkasına takardım balonlarımı...
oooohh... gücüme sağlık basardım pedallara....
Bir anda çözülüp ucu vermiş balonlarım...
Arkadan gelen sesler ile gökyüzüne dikmişim gözlerimi... ellerimi gökyüzüne uzatıp...
" Hoşçakalın Balonlarım "
diye seslenmişim arkalarından.... Şaşırmış herkez ağlamadığıma....
Bilmiyorlar dı ki benim Dağ gibi DEDEM vardı... onlar özgürce gökyüzüne Kavuştukça...
Bana tüm Balon standındaki balonları alacak kadar Şahane bir DEDEM vardı....
Kahramanım...
Meleğim... Herşeyim...
Yokluğunla... büyümek şart oldu...
Rahat uyu DEDEM...
Söz...
uçup giden Balonlara , eskiden olduğu gibi ellerimi gökyüzüne açıp uğurlayacağım...
Sana yollayacağım rengarenk balonlarımı...
Seni Seviyorum... Sen çocukluğum... Sen... Bugün Özlemim... Yarınım ve sonrası...
BÜYÜK INSAN...